WSPARCIE DLA OSOBY CHOREJ NA DEPRESJĘ

Co możesz zrobić, kiedy bliska osoba choruje na depresję?

Postępowanie z osobą chorą na depresję nie jest łatwe. Dlaczego? Nieustanne cierpienie i niezdolność do działania często budzą w innych niechęć. Gdy chora jest bliska nam osoba, boimy się o nią i chcemy jej pomóc. Szybko pojawia się wielka frustracja, gdy wszelkie próby wsparcia okazują się nieskuteczne. Chcąc poprawić czyjąś sytuację i samopoczucie, często nieświadomie i niezamierzenie jeszcze bardziej szkodzimy choremu. Próbując go rozweselić, dajemy dowód na to, że nie rozumiemy mechanizmów zaburzenia. Przede wszystkim warto pamiętać, że depresja to nie zwykły smutek, a choroba. Cierpiąca na nią osoba nie jest w stanie „ot tak” poczuć się lepiej. Do tego potrzebna jest profesjonalna pomoc oraz ogromne wsparcie bliskich.

Aby bliscy chorego mogli skutecznie pomagać, powinni poznać kilka prostych i skutecznych sposobów, jakimi na co dzień mogą wesprzeć chorego. Oto niektóre z nich:

1. Przypominanie osobie aby regularnie przyjmowała przepisane leki oraz o wyznaczonych wizytach u lekarza psychiatry.

Osoby z depresją często przerywają leczenie z uwagi na brak natychmiastowej poprawy, a także kiedy odczuwają przykre objawy skutków ubocznych przyjmowania leków. W wielu przypadkach dochodzi także do odstawienia leków w sytuacji, kiedy pacjent poczuje się trochę lepiej.

Istotne jest aby leki przeciwdepresyjne były przyjmowane zgodnie z zaleceniami lekarza. Zdarza się, że bliski poczuje się lepiej już po 3-4 tygodniach leczenia, również rodzina zauważy zmianę, a lekarz zaleca aby dalej przyjmować leki. Jest bardzo ważne aby rodzina, partner, bliscy, przekonywali chorego do kontynuacji leczenia, dlatego, że często w takich przypadkach chodzi o utrwalenie poprawy i zapobieganie nawrotowi depresji.

2. Aktywne słuchanie i wsparcie emocjonalne chorego.

Empatia, cierpliwość i wyrozumiałość, to cechy, którymi powinni kierować się bliscy chorego. Nie wolno lekceważyć uczuć cierpiącego, zwłaszcza negatywnych. Rodzina powinna starać się wzbudzić u chorego poczucie nadziei.

3. Pomoc w codziennych czynnościach.

Chory często ma problemy w podejmowaniu codziennych zajęć, takich jak: sprzątanie, robienie posiłków, robienie drobnych zakupów czy wyprowadzanie psa. Trzeba dyskretnie i delikatnie zaoferować swoją pomoc w taki sposób aby nie zranić i nie zniechęcić. Nie chodzi jednak o całkowite wyręczanie osoby, bo to z kolei może pogłębić i tak zaniżone poczucie wartości.

4. Dbanie o codzienną aktywność chorego.

Depresja to choroba, choć często bliscy oskarżają osobę cierpiącą o lenistwo czy udawanie. Chorego trzeba zachęcać do chodzenia spać i budzenia się rano o regularnych porach, mimo tego, że często ma zaburzenia snu. Również należy aktywizować chorego aby spożywał posiłki o stałych porach, chociaż nie ma apetytu. Także należy zachęcać do spacerów czy uprawiania prostych ćwiczeń mimo, iż jest mu ciężko.

5. Wspieranie w ważnych decyzjach życiowych.

Czasami niezbędne jest tłumaczenie/doradzanie osobie z depresją aby nie podejmowała decyzji istotnie wpływających na jej życie w okresie nasilonych objawów. Decyzje takie jak: rozwód, sprzedaż mieszkania, przeprowadzka czy zaciągnięcie kredytu, to decyzje, które powinny być podejmowane, kiedy człowiek jest stabilny emocjonalnie i potrafi spojrzeć obiektywnie na rzeczywistość. Osoba chora widzi wszystko w czarnych barwach, traci nadzieję na pomyślną przyszłość, nie ma zaufania do bliskich. Decyzje podjęte w okresie chorobowym mogą negatywnie wpłynąć na przyszłość osoby, która może później ich żałować, czy obwiniać bliskie osoby, że na to pozwoliły.

6. Edukacja na temat depresji.

Rzetelna wiedza na temat choroby pomaga zrozumieć sytuację osoby, która cierpi na depresję. Należy szukać informacji naukowo potwierdzonych i ze źródeł medycznych lub  u lekarzy psychiatrów.

Należy natomiast wystrzegać się wyciągania zbyt pochopnych wniosków, kierowania się powszechnymi opiniami, przekonaniami na temat depresji i osób na nią cierpiących.

7. Traktowanie poważnie wszystkich wypowiedzi dotyczących samobójstwa.

Wśród społeczeństwa polskiego krąży opinia, że osoby, które często mówią o popełnieniu samobójstwa, tak naprawdę nie odważą się tego zrobić. Jest to błędna opinia. W rzeczywistości 8 na 10 osób popełniających samobójstwo, mówi wcześniej o tym zamiarze. Często bywa tak, że chorzy nie mówią wprost o chęci popełnienia samobójstwa. Używają przenośni i różnych sposobów by naprowadzić bliskich na to, że mają taki zamiar. Prawda jest taka, że osoba, która zachowuje się w ten sposób chce zwrócić uwagę na swoją dramatyczną sytuację. Jeśli rodzina zauważy to takie zachowanie, powinna natychmiast skonsultować się z lekarzem prowadzącym chorego.

8. Dbanie bliskich chorego o siebie.

Zajmowanie się osobą cierpiącą na depresję może wywoływać smutek, bezradność i frustrację. Jest to naturalne w takiej sytuacji. Rozmowa z przyjacielem, lekarzem, psychoterapeutą lub uczestniczenie w grupie wsparcia dla rodzin osób chorych na depresję pomaga radzić sobie z negatywnymi uczuciami.

Najważniejsze jest to, aby rodzina, bliscy, partnerzy wiedzieli, że depresja jest chorobą uleczalną, a przy odpowiednim leczeniu specjalistycznym i wsparciu najbliższych samopoczucie i stan psychiczny chorego może się bardzo poprawić.

Gorlicki Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Gorlicach organizuje grupę edukacyjną dla osób, których bliscy zmagają się z depresją. Wszelkie informacje uzyskają Państwo pod numerem telefonu (18) 352 51 01 lub 511 469 305